Συντάκτης: Βένα Γεωργακοπούλου | efsyn.gr | 29 Οκτωβρίου 2018
Η μικρή Αζίν έχει πολύ μακριά μαλλιά με ένα περίεργο, ωραίο σγουρό, σκάλες σκάλες. Είναι όμορφη, ζωντανή, της αρέσει να ζωγραφίζει, να χορεύει, ακόμα και χασαποσέρβικο, που εκεί στην πατρίδα της, το μακρινό κουρδικό Αρμπίλ του Ιράκ βέβαια, δεν το ήξερε. Η ζωή, όμως, την έφερε, Μάρτιο του 2016, στα 7 της χρόνια προσφυγοπούλα στη Μυτιλήνη, με βάρκα από την Τουρκία. Εμεινε κλεισμένη έναν χρόνο στο hotspot της Μόριας, αλλά αυτή τουλάχιστον υπήρξε τυχερή. Ο πατέρας της βρήκε δουλειά σε μια καντίνα έξω από τον καταυλισμό και έδωσαν στην οικογένειά της, που είχε άλλα τέσσερα παιδιά, ένα σπίτι στο χωριό. Για να ζήσουν εκεί μέχρι να φύγουν από την Ελλάδα.
Το αξιαγάπητο κοριτσάκι, που μιλούσε κουρδικά και αγγλικά, άρχισε να παίζει με τα παιδιά του χωριού, έκανε φίλες. Μια από αυτές, η Βαγγελίτσα, την πήρε μια μέρα από το χέρι και την πήγε στο σχολείο της, το Δημοτικό Σχολείο Μόριας. Ο διευθυντής Γιώργος Κωφόπουλος, οι δασκάλες και οι δάσκαλοι την καλοδέχτηκαν, την αγκάλιασαν, τα παιδιά επίσης. Η Αζίν έγινε γρήγορα μέλος της μεγάλης οικογένειάς του, άρχισε να μιλάει και να γράφει ελληνικά. Για να τα καταφέρει, οι δάσκαλοι τής έκαναν μαθήματα μέχρι και έξω από το σχολείο. Κι όταν ήρθε η στιγμή να φύγει με τους δικούς της στη Γερμανία, για μια καλύτερη ζωή, η Αζίν έκλαψε. Οπως έκλαψε και όλο το σχολείο.
Οπως θα κλάψει και ο πιο αναίσθητος θεατής του μικρού ντοκιμαντέρ «Ajin», που γύρισε η πιο περίεργη «δημιουργική» ομάδα: οι δάσκαλοι-καθηγητές Ελενα Ζησοπούλου, Παρασκευή Σωτηρέλλη, Χρήστος Τεντολούρης, Χριστίνα Ανερούση, Χριστίνα Σαμίου, ο διευθυντής Γ. Κωφόπουλος και η ίδια η Ajin Majid. Αυτή ακριβώς είναι η φιλοσοφία του πρότζεκτ «Home New Home»: οι ίδιοι οι μετανάστες-πρόσφυγες στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλα μέρη υποδοχής (Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανος, Παλαιστίνη), να καταγράφουν την εμπειρία τους με μια κάμερα, αφού πρώτα εκπαιδευτούν σε εντατικά κινηματογραφικά σεμινάρια από έμπειρους επαγγελματίες. Διαβάστε περισσότερα>>>