Ευθύνη και αλληλεγγύη

FacebookTwitterE-mailPrint

Ευθύνη και αλληλεγγύη

Συντάκτης: unhcr.gr | 4 Οκτωβρίου 2019

Άρθρο γνώμης από τον Philippe Leclerc, Αντιπρόσωπο του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Από τον περασμένο Μάιο βλέπουμε περισσότερα παιδιά, γυναίκες και άντρες να φτάνουν στις ελληνικές ακτές των νησιών του Αιγαίου. Διασώζονται από το Ελληνικό Λιμενικό και στη συνέχεια μεταφέρονται στα κέντρα υποδοχής, τα οποία είναι τρομερά υπερπλήρη εδώ και πολλούς μήνες. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία προέρχονται από χώρες ρημαγμένες από τον πόλεμο. Οι περισσότερες είναι οικογένειες από το Αφγανιστάν και τη Συρία, ενώ άλλοι προέρχονται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Παλαιστίνη, το Ιράκ και τη Σομαλία.

Είναι όλοι τους άνθρωποι και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Αποτελεί υποχρέωση του κάθε κράτους να διαχειρίζεται τα σύνορά του με τρόπο που να διασφαλίζει ότι όσοι άνθρωποι ζητούν προστασία έχουν ενημέρωση και πρόσβαση σε δίκαιες και αποτελεσματικές διαδικασίες ασύλου. Η Ελλάδα έχει συμβάλει στην ανάπτυξη του θεσμού του ασύλου, από τις απαρχές του, ένας θεσμός που στην παρούσα του μορφή επιβεβαιώθηκε και κατοχυρώθηκε με την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του 1948 και τη Σύμβαση για το Καθεστώς των Προσφύγων του 1951, στην οποία η Ελλάδα είναι μέλος και η οποία έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αρχή της μη-επαναπροώθησης, η οποία προβλέπεται από τη Σύμβαση του 1951, αποτελεί πλέον εθιμικό κανόνα του διεθνούς δικαίου. Είναι ευθύνη της Ελληνικής Δημοκρατίας να σώζει και να προστατεύει όσους ζητούν την προστασία της. Αποτελεί επίσης ευθύνη όλων των ευρωπαϊκών κρατών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να βοηθήσουν το κράτος μέλος που έχει δεχθεί, το 2019, μακράν τις περισσότερες αφίξεις στην περιοχή της Μεσογείου.

Διαβάστε περισσότερα>>>

Related

Humanitarian Governance
/
Humanitarian Governance
/